Ozan Arif’in ardından

Hakan Albayrak

h.albayrak@gmail.com

Sene 1979. Almanya’dayız. Hollanda’da yaşayan Suat dayım Türkiye’den çocuklarını getirmiş. Bize misafir geldiler. Dayı oğlu Cafer Abi ile öyle tanıştık. 15 yaşındaydı; benden dört yaş büyük. Akran olmasak da arkadaş olduk. Oturup dertleştik. Benim derdim neydi hatırlamıyorum şimdi; Cafer Abi’nin derdi Türkiye’den, bilhassa Kayseri’den, daha da bilhassa Yıldırım Beyazıt semtinden, oradaki Ülküdaşlarından (Cafer Abı hızlı Ülkücü o zamanlar) ayrı düşmüş olmaktı. Bir de Suna’sından. “Suna’nın evinin duvarına MHP yazdım, babası çok kızdı” dedi hasret dolu bir gülümsemeyle.

Hollanda’da Suna yoktu ama Ülkücüler yok değildi. Orada -Breda şehrinde- tanıştığı birkaç Ülküdaşı ile avundu Cafer Abi. Bir de, Ülkücü camianın önde gelen sanatkârlarından Ozan Arif’in bir kasetiyle…

Cafer Abi ile ikinci buluşmamız 1981’de, yine Almanya’da idi. Ozan Arif’in kasetini ilk o zaman mı dinletmişti bana? Yoksa Suna Abla ile evlenmek için Türkiye’ye geldiği 1983’te, Gebze’deki buluşmamızda mı? Neyse işte; mest oldum. Tekrar dinledik, gene mest oldum. Tekrar tekrar, mest üstüne mest.

Ben Ülkücü değildim ama bu şiirleri ve türküleri sevmek için ille de Ülkücü olmak gerekmiyordu. En çok, 12 Eylül öncesi sağ-sol çatışmalarına dair “Kan Akmaya Başladı” şiirini sevdim. Öyle ki, zihnime iyice kazıdım bu şiiri. O gün bugündür uygun ortam oluştukça -meselâ İlhami Atmaca, Eyüp Gökhan Özekin, Saim Tut, Selçuk Azmanoğlu gibi dostlarla şiir muhabbetlerinde- yüksek sesle okurum, o kasetteki girizgâhıyla beraber:

Bu konuşan ben değilim efendi, Anadolu bu. Her zerresi şehit kanıyla yoğrulmuş anavatan konuşuyor. Diyor ki:

Ben bu vatan, ben bu yurdum hemşerim
Özlerimden kan akmaya başladı
Sebep sorma, yara bere her yerim
Dizlerimden kan akmaya başladı

Hasret kaldım sevgi dolu çağlara
Gül yetişen bülbül öten bağlara
Kar yerine kin yağınca dağlara
Buzlarımdan kan akmaya başladı

Bilirsiniz, eski Ocak nasıldı
Bak! Üstüne kara kazan asıldı
Odun kemik, duman feryat kesildi
Közlerimden kan akmaya başladı

Yunus Emre’m bakma sakın kusura
Senin gibi şükreden yok hasıra
Aşıklarım bir hoş oldu bu sıra
Sazlarımdan kan akmaya başladı

Bak hemşerim! Arif der ki yürekten,
Ben vatanım dağdan, taştan, ırmaktan
Seni böyle hep gaflette görmekten
Gözlerimden kan akmaya başladı

(Buraya kısaltarak aldım. Şiirin tamamını internette bulabilirsiniz.)

***

Geçen Çarşamba günü (13 Şubat 2019) ahiret yurduna göçen Ozan Arif’e Rahman Allah’tan ganî ganî rahmet diliyorum.

(KARAR)